Goud voor Henny

NK voor masters in Harderwijk

Henny van Verseveld deed dit jaar weer mee met het NK voor masters. Hij deed mee aan de 100 meter sprint en werd Nederlands kampioen in zijn leeftijdscategorie (heren masters 75-79 jaar). Hij liep een respectabele tijd van 15.71, wat ruimschoots binnen de medaillelimiet was van 16.92. In het bijzijn van zijn trainingsgroep werd hij daar afgelopen dinsdag voor gehuldigd. Op de vraag vanuit zijn trainingsgroep, voor de hoeveelste keer hij Nederlands kampioen was geworden, antwoordde Henny: ‘Voor de 9e keer.’ Volgend jaar hoopt hij weer mee te kunnen doen op een sprintnummer, liet hij weten, en dan misschien wel weer op de 400 meter sprint.

Bij het NK was Arna Vliegen-Verschure er als medeclubgenoot van Statina getuige van dat Henny Nederlands kampioen werd op de 100 meter sprint. Toen Henny op het erepodium zijn gouden medaille in ontvangst nam, stond ze zelf aan de start van de 100 meter sprint. Ze werd 4e in haar categorie (dames masters 45-49 jaar) en behaalde met een tijd van 15.18 net niet de medaillelimiet van 15.05.

Het behalen van een medaillelimiet is bij het NK voor masters een must om een medaille in ontvangt te mogen nemen, om er zo voor te zorgen dat je de medaille ook echt verdient. Het zou in deze hogere leeftijdsklassen namelijk zo kunnen zijn, dat er zo weinig deelnemers zijn dat je zelfs met een prestatie van niks 1e zou kunnen worden, als je de enige deelnemer bent. Om dat te voorkomen zijn deze medaillelimieten ingesteld, zodat goud ook echt goud is.

Zo kwam het dat later op de avond, toen Arna niet meer op haar best was en het koud was, niet de ideale omstandigheden om hoog te springen, de gouden medaille aan haar neus voorbij zag gaan. De zelf gekozen aanvangshoogte van 1.26 ging nog prima, maar bij de 1.29 kwam de eerste foutsprong en de nietige dwaze gedachte dat het toch niet net zo zou aflopen als bij het NK indoor, waarbij ze medaillelimiet niet haalde. Zulke gedachten kunnen funest zijn, en bleken onder deze omstandigheden ook funest. Ze strandde op 1.29, die niet werd behaald, en dat terwijl ze de maand ervoor bij de competitie nog een respectabele hoogte behaalde van 1.40, wat op deze avond goed was geweest voor goud. Dus baalde Arna even stevig van het teleurstellende resultaat van deze wedstrijd, waarbij de medaillelimiet van 1.30 niet werd behaald, terwijl dat eigenlijk haar beste onderdeel is.

Maar goed, met positieve moed de volgende ochtend weer richting de atletiekbaan van Harderwijk, waar het NK plaatsvond dit jaar. Daar was op zondagochtend de verspringwedstrijd voor de dames masters in de leeftijdsklasse 45-49 jaar. Tot de laatste sprong was het spannend welke dame bij deze masters het brons zou pakken. Het was nu koud èn nat, de omstandigheden waren verre van ideaal. De afstand viel bij alle atleten een beetje tegen. Toch lukte het Arna, gezien de omstandigheden, om deze keer nog een hele acceptabele afstand van 3.95 ver te springen, slechts 3 cm minder dan de sprong die goed was voor brons en goed genoeg om de medaillelimiet van 3.83m wèl te halen.

Nieuws Overzicht